KEŞKE KILAVUZU OKUSAYDIM: c64&Siberpunk&Elektronik Müzik

MUTANTLAR, İŞTE GELDİM BURADAYIM

Merhaba, yaratık adam;
Gördüm seni önceden.
Nerede o salak dostların?
Köşede duruyordunuz, yağmur yağıyordu.
Ucube birader, 
Sevgilini de bilirim.
Çenesi seninkinden büyük kızın, nasıl bilmeyeyim.
Tepeden tırnağa ışınlanıyor hem,
O Hintli gözleri yok muydu Sonya'nın çocukken.

Ben sadece...
Öylece dolanıyordum, maceradan maceraya:
olağan, muhteşem maceralara.

Bir leke,
bir süredir oradaydı, fark ettim:
Bir düzensizlik, gerçekliğin manzarasında.

Yoni, Los Angeles'tan, bir adama çıraktı.
Acaba parlak lekelerden anlar mıydı?
Sandım ki öyle, süründüm üzerime.

Ne fena, kılavuzu okumamıştım.

Mutantlar, işte geldim buradayım - Buradayım
Mutantlar, işte geldim buradayım - Hortlayacağız yeniden
(Alo mutantlar, buradayım) 

Nagisaken, 
diğerleri ile tanıştırdı:
Yaratık adam sırıtmaktaydı.
Toyluğumu bildiniz; sen de, diğerleri de.
Oynamayı sevdiğimi de.

(Mutantlar, işte buradayım)

Pek neşeliydi.
Uzuvlarım gidene dek
Büyük şeyler fırlatırdık etrafa, 
ne neşeliydi.

Bacaklarımı kaybedince, 
hepiniz sağa sola attınız beni. 

(Metropolis'te uyuyanlar, hortlayacak)
(Mutantlar, işte buradayım)

Ne kötü, keşke kılavuzu okusaydım.

Nagisaken belki burada bulur beni
Kımıldayamaz oldum hem.

Metropolis'te uyuyanlar
Hortlayacaklar yeniden.

Mutantlar, işte buradayım!
Mutant dostlar, burdayım.

Keşke kılavuzunu okusaydım.

[Plundersonics'in, 21.yy'da C64 müziği yaratıcı kullanımı temalı, Output 64 derleme albümündeki "Mutants Here I Am" şarkısından; resim kaynağı freakshow.net. Şarkıda kullanılan örneklem kaynağı: Crazy Comets]

The Androids Dream

John Scalzi
Tor Books, 2006

Okuduğum ikinci Scalzi kitabı. İlki Old Man’s War’du. Oldukça iyiydi. Keyifli bir anlatımı vardı ve parlak fikirlerle doluydu.

Anladığım kadarıyla Scalzi epeyce parlak fikirlerle dolu bir yazar. Bu kitapta da bu özelliği oldukça belirgin. Tek bir osuruk hamlesiyle başka bir gezegenin diplomatını öldüren Dünyalı diplomatla başlayan öykü, bir koyun uğruna Dünyanın güçlü bir başka gezegenle savaşın eşiğine gelmesine ve tüm bu curcurnanın ortasında bir savaş gazisinin belirmesiyle sürüyor.

Kulağa ilk başta ilginç gibi gelmekle beraber bütün bu ve benzeri matrak fikirler öyle hantalca anlatılmışlar ki okurken duyduğunuz pişmanlık kitabın sonuna kadar azalmadan korunuyor.

Scalzi’nin blogu Whatever’e ara sıra bakanlar bilirler, Scalzi politikayı yakından izleyen biridir. Bu merakını da kitaptaki gezegenler arası diplomasiye uzun uzadıya yansıtmaktan çekinmemiş. Dünya’nın Nidu gezegeniyle yaşadığı dertli diplomasiyi ve kulislerini ince ince yazmış. Hatta iç kıyıcı bir incelikle yazmış.

Kitapta ne yaptıysa her şeyi sündürerek ve abartılı yapmış. Şişkin bir Douglas Adams havası yakalamış, Terry Pratchet’ın da kıyısından geçmiş. Ne bu ikisinin ayarını ne de Old Man’s War’daki kendi ayarını yakalayamamış.

Aman aman bir Scalzi hayranı değilseniz okumanıza gerek yok. Onun yerine Old Man’s War’u bir daha okuyun. daha iyi zaman geçirirsiniz.