Mad Max'e geri sayım

Mad Max eskininbeni etkileyen filmlerindendir. Belki de Fallout'u gördüğümde aklımın çıkmasının, Borderlands serisini nefessiz oynamamın nedeni onlarda felaket sonrası ortamından başka Mad Max'deki vahşiliği, vahşeti, kendine has tiplemeleri görmem olmuştur. Mad Max üçlemeye ulaştıktan sonra zirvede bıraktı. Sanırım da iyi yaptı. Şimdi yeni film çekildi ve Mayıs ayında gösterime girecek. İlk başta pek umutlu değildim. Ama gördüğüm her resim, seyrettiğim her tanıtım beni ayrı iştahlandırdı. En son bugün denk geldiğim, aşağıdaki görüntüler ise iyice iştahımı kabarttı, gaza getirdi. Umarım film geldiğinde hayal kırıklığına uğramam. Mayıs 15'e az kaldı. 

Not: Tanıtımın başında koşanlar acayip Borderlands'teki tiplere benziyor, bayıldım.

Skyrim Fallout'a karşı

Fallout'u çok severim. Özellikle de Brian Fargo sürümlerini. Gerek ortam, gerek tipler, gerek teknoloji çok lezzetlidir. Her oynadığımda tadı damağımda kalmıştır. Skyrim ise fazla oynayamadığım ama eğlendiğim bir oyundu. Genel olarak oynamayı beceremediğimi de eklemeliyim. Neyse Andrew McMurry oturmuş her iki oyunun esas karakterleri olan Vault Boy ile Dovahkiin'i kapıştırmış. Ortaya eğlenceli görüntüler çıkmış. Araya da oyunlardaki saçmalıkları serpiştirince de daha da güzel olmuş. Buyrunuz.

İşte geliyor serpintili diyarlardan yanlız bir kolcu. Nuka Break: Red Star

Machinima'da dolaşırken bir Fallout filmine rastladım. Üzerinde bir hayli uğraşılmış yirmi küsür dakikalık bu filme harap diyarlarda dolaşırken kendini zorlu bir maceranın içerisinde bulan bir kolcuyı seyrediyoruz. Arada güzel detaylar ve göndermeler var. Anlamadığım yerler de var. Özellikle sakin kısımları bana Fallout'tan çok The Book of Eli'ı hatırlattı. Genelinde iyi bir çalışma. Tüm Fallout sevenlere tavsiye ederim.

Bu arada bu filmden önce yine aynı ekip tarafından çekilmiş dizi halinde Fallout Nuka Break serisi var, ilk fırsatta onu da yazacağım. Afiyet olsun.

Harap Diyarların ortasında bir ışıma belirdi. Ne yapmak gerekir acep?

"Güneşin batması ile aysız bu gecede her yöne uzanan harap bozkır tamamen karanlığı büründü. Ne etrafı saran yer yer yıkılmış asfalt yollar, ne orada burada devrilmiş elektrik hatları ne de yolları takip eden viran binalar. Ancak tüm karanlığın ortasında tek bir yer halen seçilebiliyordu. Eskiden pek çok isimle anılsa da, ona uzanan tabelalarda ismi neon ışıklarla aydınlatılmış olsa da her şey gibi onun adı da artık geçmişte kalmıştı. Harap diyarların gezginleri ona yeni adlar vermişlerdi. Fosforlu Dilber, Işıltı Cehennemi, Karanlığın Ortasındaki Karanlık ya da en kısa ismi ile Işıma. 

Gezgin omuzna astığı paçavralara sarılı kesik namlulu Dul Bırakan çiftesini yavaşça yere bıraktı. Sırtındaki çantayı çıkartıp yere bıraktıktan sonra seri hareketlerle içerisinden kalın bir kumaşa sarılı bir cihaz çıkarttı. Üzerinde bir kaç düğme ve bir tane de konsol vardı. Konsolun üzerindeki tuşa basınca konsol hafif mavi bir ışıkla canlandı. Cihazın yanına takılı apartı eline alıp ileride parlayan efsanevi şehire doğru bir kaç saniye tuttu. Tutmasıyla cihazdan tıkırtılı sesler yükselmeye başladı ve konsolun üzerindeki rakamlar çıldırarak artmaya başladı.Gezgin cihazı yere hızla bırakıp, çantasını yan gözlerini karıştırmaya başladı.

Çığlık

Sanat güzel bişi tabi....

Haftanın Resmi

Deviantart'tan Whatpayne'in çalışması.