Yazar A. Lee Martinez, Orbit yayınevinindeki blogvari köşesinden evrene dehşet salan yüce Ktulhu'yu anlamak, empati yapmak üzerine bir yazı yayınlamış. Kendisini tanımam, kitaplarını bilmem. Bu da benim cahilliğimdir. Konu Ktulhu olunca ilgimi çekti.
Martinez, Lovecraft tarafından yaratılan bu dehşetengiz ve detaylı evrenin başarılı olduğu kadar, insandan insana bir korku kurmacası olduğu söylüyor. Ürkütülecek hedef kitle tamamen, istisnasız insanlardan oluşuyor. En azından benim bildiğim kadarı ile. Velhasıl Martinez Ktulhu'ya yüklenen anlamı ve esasen onun mevcudiyetini sorguluyor. Bir taraftan ondan delicesine korkup, varlığının ihtimali karşısında bile bir gıdım olan akılımızı alma görevini yüklediğimiz Ktulhu. Diğer taraftan okyanusun bilmem kaç metre dibindeki batık evcağızında uyuklarkek, işe gitmesi için başının etini yiyen çalar saat gibi yıldızların doğru pozisyona gelip, her nasıl olacaksa onu dürtmelerini bekliyor. Bir bakıma memur. Sefer tasında da bizler varız. Memur edildiği görev için herhangi bir hissiyat beslemesi biraz da insani bir konu. Kendileri kalkıp, okyanustan çıkıp, belki de daha dersisi bile kurumadan insan ırıkını bir şekilde yok etmet vasıtası ile görevini tamamlayacak. Belki de tek hissettiği, "çok uyumuşum, kanatlarım biraz uyuşmuş." olacak. İşte Martinez olaya da biraz bu açıdan bakalım diyor.
Aşağıda bağlantısı var. Ben biraz sündürdüm, temiz ve sünmemiş halini okuyabilirisiniz.
http://www.orbitbooks.net/2011/05/04/sympathy-for-cthulhu/
Martinez, Lovecraft tarafından yaratılan bu dehşetengiz ve detaylı evrenin başarılı olduğu kadar, insandan insana bir korku kurmacası olduğu söylüyor. Ürkütülecek hedef kitle tamamen, istisnasız insanlardan oluşuyor. En azından benim bildiğim kadarı ile. Velhasıl Martinez Ktulhu'ya yüklenen anlamı ve esasen onun mevcudiyetini sorguluyor. Bir taraftan ondan delicesine korkup, varlığının ihtimali karşısında bile bir gıdım olan akılımızı alma görevini yüklediğimiz Ktulhu. Diğer taraftan okyanusun bilmem kaç metre dibindeki batık evcağızında uyuklarkek, işe gitmesi için başının etini yiyen çalar saat gibi yıldızların doğru pozisyona gelip, her nasıl olacaksa onu dürtmelerini bekliyor. Bir bakıma memur. Sefer tasında da bizler varız. Memur edildiği görev için herhangi bir hissiyat beslemesi biraz da insani bir konu. Kendileri kalkıp, okyanustan çıkıp, belki de daha dersisi bile kurumadan insan ırıkını bir şekilde yok etmet vasıtası ile görevini tamamlayacak. Belki de tek hissettiği, "çok uyumuşum, kanatlarım biraz uyuşmuş." olacak. İşte Martinez olaya da biraz bu açıdan bakalım diyor.
Aşağıda bağlantısı var. Ben biraz sündürdüm, temiz ve sünmemiş halini okuyabilirisiniz.
http://www.orbitbooks.net/2011/05/04/sympathy-for-cthulhu/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder